De jury over de shortlist:

·  Wat wij doen dat heet bewaren, Siel Verhanneman (Arbeiderspers)
Dit is een heel bijzondere bundel waarin op een suggestieve doch toegankelijke manier (in)voelbaar wordt gemaakt wat het is om vrouw en moeder te zijn. Verhanneman hanteert een klare en tegelijk technische taal die ruimte laat voor verborgenheid en herkenbaarheid. Het lukt haar om haast onuitspreekbare situaties beeldend uit de doeken te doen zoals rouw om een zus: ‘zo ongedwongen kun je nu in ons meebloeien, / bewaren we jou in dit ongetiteld beeld’. Het is een bundel om jezelf in te herkennen. Er spreekt een tederheid uit de gedichten die diepgaande gevoelens oproept. Soms een sturend verhaal, maar nooit dwingend. 


·  Decem, Anne Provoost (Querido) 
Deze bundel is actueel geëngageerd en heeft een duidelijke eigen stem. Zowel de vormgeving als de tien hoofdstukken zetten je aan tot doorlezen. Het is mooi hoe dit perspectief zowel van binnen als van buiten werkt: Provoost heeft zelf geen toegang tot de ervaring van de asielzoeker en toch stap je in de schoenen van de migrant. Je wil dit verhaal meemaken en begrijpen. Een bundel om vast te pakken. 


·  Bouwdoos, Han van der Vegt (Wereldbibliotheek)
Dat het een dwarse bundel is, blijkt al uit de bladspiegel en de leesrichting. Hier spreekt een heldere dichtersstem vol humor, deze dichter heeft met lust geschreven. Dat merk je aan zijn gewaagde stijl en inhoud met betrekking tot sciencefiction en een dystopisch toekomstbeeld. Plezier is een onderschatte waarde in de poëzie; Van der Vegt bewijst met zijn speelse bundel net het belang hiervan. Het leesgenot wierp ons nu en dan terug naar Paul van Ostaijen aan wie de dichter zich expliciet schatplichtig toont. 


·  De schaamsoort, Paul Demets (Poëziecentrum)
Centraal in deze bundel staat de relatie tussen schrijver Paul Demets en de overleden dichter Guido Gezelle. Deze relatie brengt het tijdloze karakter van Gezelles poëzie naar voren. Vanuit dat tijdloze nodigt Demets ons uit om naar het heden te kijken. De poëtische kijk op dier en natuur biedt ons een nieuw perspectief op het mens zijn en de relatie tot anderen waarbij schaamte en gender een rol spelen. Relationeel en met minutieuze aandacht opent deze bundel een nieuw ‘referentiekader’ dat zeker niet mag ontbreken.

·  CORPS poreus, Nele Buyst (Het Balanseer)
Een prachtig vormgegeven bundel qua papier en taalgebruik. Het is een puur poëtisch boek waarbij vorm en inhoud samenvallen. Het raakt aan de kern van de taal en van het leven. Ondanks een bij wijlen abstracte benadering lukt het Buyst om concrete belichamingen van haast ongekende aspecten van de insecten- en plantenwereld op te roepen. Een ecokritische en urgente bundel die holistisch en organisch leest. Hier is een dichter aan het werk die de materie overziet, prachtig. 

De jury over de longlist:

“We hebben ons vastgebeten in de 86 bundels die zijn ingestuurd. We navigeerden door de vele gedichten over rouw, ouderdom en natuur. Er werd ook veel geschreven over de poëzie en kunst zelf. We zochten naar hedendaagse thematieken zonder de tijdloze over het hoofd te zien, met oog voor ook de samenstelling van een bundel waarbij ook papiersoorten kaft werden meegewogen. We zochten naar de rode draad in een bundel. 

"Zo zagen we technisch hoogwaardige bundels waarbij drijfveer kon ontbreken, of juist het omgekeerde: slordige bundels waarbij de urgentie ervan afspatte. We vonden één bundel die het aandurfde de toekomst te schetsen. Deze bijzondere lijst van tien prachtige dichtbundels laat de verscheidenheid van de hedendaagse poëzie zien, waarin vandaag de dag evenzoveel stemmen, thematieken, als stijlen op hoog niveau gepubliceerd worden. Ieder van deze bundels daagt de lezer uit en verrast op eigen wijze.”